واقع بین باشید؛ کلاس های رزمی رایج، لزوما کودکان را برای دفاع شخصی آماده نمی کنند
ممکن است یکی از انگیزه های شما برای ثبت نام کودک خود در باشگاه های رزمی، بحث دفاع شخصی باشد. برخلاف تبلیغات، چندان روی این موضوع حساب باز نکنید. خصوصا اگر فرزند شما در سنین قبل از دبستان یا اوایل دبستان است.
در این سنین حفاظت از کودکان دارای موئلفه های دیگری است که کلاس های رزمی و دفاع شخصی رایج پاسخگوی این نیازها نیستند.
با این حال، اگر به مربی قابل اعتماد و باشگاه خوبی دسترسی داشته باشید، هنوز دلایل قابل قبولی برای ثبت نام بچه ها در کلاس های رزمی وجود دارد.
افزایش اعتماد به نفس و نظم پذیری دوتا از مهمترین فوائد اثبات شده ی تمرین هنرهای رزمی برای کودکان است. در مورد بچه هایی که در سنین نوجوانی هستند، می توان نیم نگاهی هم به بحث دفاع شخصی داشت.
اخلاق مربی به زِ تکنیک اوست!
به اعتقاد من، در هنرهای رزمی – خصوصا وقتی پای بچه ها در میان باشد – انتخاب یک مربی خوب مهم تر از انتخاب یک سبک و رشته خوب است.
شاید بیشتر بچه ها نسبت به مدرسه بی علاقه باشند، اما عموما کلاس های رزمی برای بچه ها جذاب است و استاد رزمی هم برای آنها خیلی بیشتر از یک معلم. خصوصا اگر کمی هم تحت تاثیر فضای فیلم های رزمی باشند.
درواقع، بچه ها معمولا از لحاظ اخلاق و رفتار خیلی تحت تاثیر استاد خودشان قرار می گیرند. شاید برای یک بزرگسال این موضوع چندان اهمیتی نداشته باشد و انتخاب یک مربی همین که از نظر فنی قابل قبول باشد، کافی تلقی شود. اما به علت تاثیر پذیری کودکان، توجه به سلامت اخلاق یک مربی نکته بسیار مهمی است.
همانقدر که اخلاق و رفتار درست یک مربی می تواند روی رفتار فرزند شما هم تاثیر مثبت بگذارد، یک مربی با رفتار ناسالم می تواند به یک الگوی نامناسب رفتاری برای کودک تان تبدیل شود.
همانطور که تمرینات غیر اصولی یک مربی جسم کودک را در معرض آسیب قرار می دهد، رفتار و کردار او هم می تواند از لحاظ تربیتی تاثیر منفی بر کودک شما بگذارد.
برعکس مورد اول که یک موضوع فنی است و شاید تشخیص آن برای والدین مشکل باشد، تشخیص این دومی چندان کار سختی نیست.
ادامه دارد…
—
دیدگاه‌ها
یک پاسخ به “کودکان، دفاع شخصی، هنرهای رزمی – قسمت دوم”
[…] قسمت دوم […]