کودکان، دفاع شخصی، هنرهای رزمی – قسمت اول

کلاس های رزمی را ترجیحا به شکل سرگرمی نگاه نکنید

کودکان و هنرهای رزمی

به کلاس رشته های رزمی به چشم مکانی برای سرگرم شدن و ورزش تفریحی نگاه نکنید. اگر صرفا به فکر پر کردن اوقات فراغت تابستان بچه ها هستید، ورزش های رزمی انتخاب چندان مناسبی نیستند. ترجیحا زمانی بچه ها را به کلاس ورزش های رزمی بفرستید که یک برنامه بلند مدت در ذهن داشته باشید.

نگاه خیلی از والدین به کلاس های رزمی، مثل کلاس شنا یا فوتبال است. رشته هایی مثل شنا را – جدای بحث حرفه ای و تخصصی – می توان صرفا به قصد تفریح و سرگرمی هم انجام داد؛ مثل استخر رفتن تفریحی. ولی رشته های رزمی عموما از این جنس نیستند.

اگر شما بچه ها را فقط برای سه ماه تابستان به کلاس رزمی بفرستید، در پایان تعطیلات و درست زمانی که در حد احترام به مربی و مکان تمرین، روش های ایستادن و چند تکنیک پایه آموزش دیده اند، کارشان نیمه کاره به پایان می رسد. اصولا تمرین این رشته ها به شکل تفننی و مقطعی معمولا نتیجه قابل ذکری نخواهد داشت.  

تابستان برای انتخاب کلاس، فصل خوبی نیست!

اگرچه بعضا کلاس های ورزش های رزمی مخصوص رده سنی کودکان در برخی باشگاه ها دایر هستند، اما بیشتر کلاس های رزمی رایج، تفکیک سنی ندارند و هنرجویان با سنین مختلف در کنار هم تمرین می کنند.

نکته تکمیلی این که برای سنجش محیط یک کلاس از این نظر، فصل تابستان زمان چندان مناسبی نیست! چرا؟ همانطور که اشاره شد، بسیاری از والدین بچه ها را صرفا در تعطیلات تابستان به کلاس های رزمی می فرستند و به همین خاطر معمولا در این فصل کلاس های رزمی پر از بچه ها است. اما این لزوما چهره واقعی این کلاس ها از لحاظ رده سنی نیست. بیشتر این هنرجوها فصلی هستند و با باز شدن مدارس، ناگهان فضای کلاس های رزمی از نظر رنج سنی و حضور بچه ها رنگ عوض می کند.

اگر می خواهید به باشگاهی سر بزنید و محیط آن را از این جهت بسنجید، بهترین زمان چند ماه قبل از تعطیلات یا چند ماه بعد از بازگشایی مدارس است.  بچه هایی که در این مقاطع در کلاس حضور دارند، معمولا شاگردان ثابت هستند و مشاهده آنها می تواند بیانگر فضای کلی کلاس از نظر رنج سنی باشد.

ادامه دارد…